Hem üslup hem de motif bakımından nispeten erken tarihlere, yani 18. yy.’ın ikinci yarısına ait bezlerin çoğu ketendir. Bu keten kumaşların ortası işlemesizdir; ortada kalın, açık renkli pamuk ipliğinden atkılar görülür. Biraz daha geç dönemlere ait işlemelerde ise kumaşın kendisi güzel geometrik motiflerle ya da meyve tabağı, çiçek vazosu gibi figüratif motiflerle dokunmuştur.
Bilinen en eski ev işlemeleri olan 17. yy.den kalma işlemeler, ince, desensiz, keten kumaş üzerine yapılmışlardır.
19. yy.nin ikinci yarısından bu yana yapılan ev tekstili ürünlerinin genellikle kalın pamuk kumaşlar üzerine yapıldığı görülmüştür. 19. yy. içinde motifler, tutarlılıklarını ve uyumlarını yitirirler; artık ya sadece hoş ya da tuhaftırlar. İşlemelerin kalitesi de düşer; kumaşlar kabalaşır, işlemede dikiş irileşir, madeni iplikler kötüleşir, zaten artık nerede ise sadece tel ya da yüzeysel olarak üzerine gümüş çalınmış bakırdan sim kullanılmaktadır. Teknolojinin büyük aşama kaydetmesi sebebiyle ev üretiminden fabrikasyona geçiş ipliğin daha işlenir duruma gelmesine sebep olmuştur. Bu nedenle daha çeşitli ve özellikli kumaşların ortaya çıkmasını sağlamıştır.
Artık değişen ve gelişen dünyada, teknolojinin getirdiği kolaylıklarla birlikte ev dekorasyonu bir hobi ve kendini ifade etme yöntemi haline gelmiştir. Bugün mefruşat ev hanımlarının değil, çalışan kadının da hayatında önemli bir yer tutmaya başlamıştır.